Acht-urige werkdag

Als je denkt dat een werkdag van acht uur lang is, dan moet je van geluk spreken dat je in deze eeuw leeft. Vroeger werd er namelijk veel langer gewerkt en vaak zes dagen per week dan in plaats van vijf dagen in de week. De typische werkdag van acht uur is eigenlijk ontstaan als tegenbeweging tijdens de industrialisering eind 1800. Toen was het vrij normaal om tien of meer uur per dag te werken en maar een dag per week vrij te hebben. 60 in plaats van 40 uur per week werken was toen heel normaal. Er werd tegen deze lange werkweken verzet door een hervormen in Wales. Hij vond dat je een derde deel van jouw dag voor ontspanning moest zijn, een derde deel voor werk en ten slotte een derde deel voor slaap. Na een lange periode van verzet kwamen werkgevers tegemoet aan die wens. Op die manier werd de werkweek steeds iets korter en waaide dit ook over naar andere landen, zo ook naar Nederland waar voorheen 60-urige werkweken ook heel normaal waren. Sinds dien werd er aan Contract management gedaan, waar dus een contract werd opgezet hoeveel er per week gewerkt mocht worden. Er werd overigens wel verwacht dat er harder werd gewerkt in die kortere werkdagen. Iets wat wel gebeurde. Door het korter werken hadden werkers meer tijd om te consumeren. Dit kwam weer ten goede aan omzetten van bedrijven die consumptiegoederen verkochten.

De 40-urige werkweek is dus een resultaat van de revolutie op het gebied van de industrie. Andere sectoren namen dit over en hierdoor werd het als normaal gezien over de hele wereld. Toch zie je in veel landen dat er meer wordt gewerkt. Veel mensen vinden dit zelf fijn, maar sommige ook nier. Urenregistratie is dus wel belangrijk als je bij je nieuwe werkgever in dienst gaat.